Auctoritas ecclesiastica vigilanter quemque monet, dum in hac misera peregrinatur vita, currere certatim ad gaudia sine fine mansura, unde si de undis pervagantis seculi recte a Domino eripi, quo ne quis inoffenso calle graditur, et ad litus eterne tranquillitatis duci docte quęrimus, studendum nobis summopere est, ne interno judici, in illo juste exaggerationis examine, ubi cunctis scire cuncta quęque gessimus in carne licebit, penitus infructuosi inveniamur. Igitur nos, parvula videlicet Cluniensium fratrum societas, cui Odo, mitis pater et abbas, [pie] patrocinatur, utilitatem monasterii nostri pro posse providentes, vel utcumque statum divini cultus nitentes augere, studuimus capellam construere in quadam villa quę Solustriacus nuncupatur, quam domnus quoque Rodulfus rex, pro salute animę suę ac dilectę conjugis, et pro animabus omnium parentum suorum, vel cunctorum Christi fidelium remedio, consentiente scilicet fratre suo Hugone, pacifico principe, et Alberico, inclito comite, Deo et sanctis apostolis ejus Petro et Paulo in hoc ipso cęnobio jam dudum contulerat. Pro qua quidem capella dicanda domnum Bernonem, egregii Christi martyris Vincentii Matisconensis ęcclesię presulem, adivimus, simul orantes ejus paternitatem ut, quolibet decimarum adminiculo pro dote concesso, hanc sollemniter consecraret. Quod ille benigne obaudiens et velle domni regis in hoc fore perpendens, una cum consensu suorum canonicorum fecit ut precati sumus, non quęrens quę sua sunt, sed, juxta apostolum, quę Jesu Christi; partem decimarum, videlicet omne quod adjacet in Salustriaco de omni terra quam per regale preceptum adquisierant, in quocumque pago Matisconense conjacebant, ad prelibatam pertinens villam, atque decimas quę quondam Sancto Petro de Massiaco in ipsa villa evenerant, et aliam quę Bulon vocatur medietatem, et alias quę Sancto Juliano Rocca, in presentibus villis Solustriaco et Bulone venire debebant. Ea nempe ratione ut omni tempore prenominata capella Sancto Juliano subjecta habeatur, obsequio non requirente superfluo ab abbate vel catervis pretaxati cęnobii; tempore vero synodi in eulogias denarios duos, in parata duodecim persolvat presbiter ibi deserviens. Denique exposco ego Berno antistes omnes successores meos, omnesque Christi fideles, ut hoc decretum nostrum interminabile et inconvulsum persistat, ne caritas, que indivisibilis debet astare, disrumpatur. Et ut firmius humilis congregatio sanctissimi Cluniensis cęnobii hęc quę superius inserta habeantur tenere solide quęat, hanc auctoritatem fieri precepimus, quam propriis manibus roboravimus et canonicorum nostrorum digitis signanda[m] porreximus. Signum Bernonis, humilis episcopi; Maymboldi prepositi; Adraldi presbiteri; Adalardi archidiaconi; Aymini scriptoris; Beraldi levitę et clavigeri; Rannerii levitę; Flotberti alterius levitę. Ego Aldebrannus scripsi, anno X regnante Rodulfo rege, qui de eadem donatione preceptum jussit fieri et sigillo suo insigniri.