Sacrosanctę Dei æcclesie sanctorum apostolorum Petri, clavigeri totius orbis, Paulique, predicatoris gentibus universis, sub quorum nomine et honore, ceterorumque sanctorum corpora et reliquias, Cluniacensis locus est dedicatus, quem monasterium pro Dei honore et predictorum sanctorum veneratione, et pro domini nostri norma Sancti Benedicti observatione, Wilelmus, gratia Dei inclitus dux seu marchio piissimus, de sua dominatione transtulit in regis eterni hereditatem predictorum sanctorum dominatione; sub qua congregatione Heymardus, gratia Dei piissimus abba, rector preesse videtur, temporibus Ludovici Franciam Aquitaniamque regentis. Idcirco ego, in Christi nomine, Rodlannus, acsi indignus peccator, reminiscor Dominum nostrum dicentem: «Date elemosinam, et omnia munda sunt vobis;» consentiente conjuge mea Adaltrudis, cedo Deo sanctisque Petri et Pauli ecclesie Cluniacensis, in commune monachis die noctuque ibidem famulantibus, res nostras proprias, que ex conquisto nobis legibus advenerunt, et sunt site jam dicte res in comitatu Matisconense, in vicaria Lancego, in villa seu in cultura de villa que nuncupatur Roliacus; in ipsa villa cedimus ad supradictum locum mansos IIII^or, cum campis, vineis, pratis, silvis, exiis et adjacensiis, cultis seu incultis, quesitum et adinquirendum, tam inferius quam forinsecus; de mancipiis vero nostris cedimus in ipsa villa manentibus: Donaldum cum conjuge sua et infantibus illorum; Adalgrimum cum uxore sua et infantibus illorum, formas et status illorum. Hęc omnia suprascripta cum mansis, campis, vineis, pratis et silvis, servis et ancillis, cedimus Deo, sanctorumque apostolorum Petri et Pauli, ut ab odierna die et in posterum habeant, teneant atque possideant, et ab hodierno die et deinceps quicquid de istas res facere volueritis, faciendi licentiam habeatis; ea videlicet ratione ut his diebus quibus ego Rodlannus vivo usufructuario possideam, et annis singulis in censum inter panem et vinum dimidium modium incunctanter persolvam; et mox ut spiritum exalavero, ne mulieri neque ulli ex infantibus nostris succedat, sed cum omni milioratione, et absque ulla inquietudine ad predictum locum que dicitur Cluniacus revertantur. Sane si quis, nos ipsi, emittates voluntates nostras, aut ullus ex heredibus nostris vel proheredibus, qui contra hanc cessionem ire, agere, vel ulla calumnia inquietare voluerit, hoc ei non liceat vindicare quod petit, sed componat cui litem intulerit auri libras tres, et ejus interpellatio nullum optineat effectum. Sed hæc cessio a nobis facta omnique tempore firma et stabilis permaneat, cum stipulacione subnixa. Facta cessione ista die sabato, in mense septembrio, anno VI^to Ludovico Franciam Aquitaniamque regentem. S. Rodlanni, qui libenti animo hanc cessionem scribere vel firmare rogavit. S. Adaltrudis, qui hoc consensit, conjuge sua. S. Geilini, nepoti suo. S. Iterio. S. Osoni. S. Heldini. S. Stephani. S. Autberti. S. Gonbaldi. Arnulfus, quamvis indignus monachus, recognovit.