Charta qua Hugo comes ancillam Ermengardem cum infantibus suis monasterio Cluniacensi dat.
Sacrosanctę æcclesiæ Sancti Petri Cluniensis, cui Oddo abbas videtur preesse, ego Hugo, Dei nutu comes Domini nostri Jesu Christi
et servus, ob memoriam ipsius, dono quedam ex mancipiis meis, ancillam nomine Enmengardem cum infantibus suis; est namque ipsa ancilla de potestate mea, de villa que Romanis dicitur, in pago Lugdunensi sita. Ipsam ancillam dono Sancto Petro pro animę meę omniumque parentum meorum remedio. Si quis vero forte, quod minime futurum existimo, heres vel coheres meus, diaboli fascibus succensus, hanc elemosinam a me gratuito animo factam evertere vel inquietare presumpserit, non ei quod repetit liceat obtinere, sed anathematis vinculo, nisi resipuerit, constrictus, juxta mundanam conpositionem, X auri libras cui injuriam fecerit, judice cogente, reddere cogatur; et hæc nostra donatio rata semper et immobilis, stipulatione subnixa, sit. S. Hugonis comitis hanc elemosinam facientis. S. Teutfredi. S. Giboini. S. Anselmi. S. Rotberti. S. Leotaldi comitis. S. Rainerii. S. Ingelranni. Dictata per manum Berardi, die jove, XI kalendas mai., anno VI rege Ludowico regnante.