Charta qua Bodo mansum in villa Lanco monasterio Cluniacensi dat.
Divina largitate sanccitum est ut de rebus transitoriis ęterna valeat merces promereri. Quapropter ego, in Dei nomine, Bodo, venturi judicii examen precavens, presentisque seculi crebrescentes ruinas pertimescens, divina pietate conpu[n]ctus, pro meorum remissione peccatorum, et pro receptione filii mei, dono aliquid de jure mee propinquitatis Deo ac sanctis apostolis ejus Petro et Paulo, in monasterio et villa Cluniaco, cui domnus Hemardus abbas, preesse videtur: hoc est mansus in pago Matisconense, in villa Lanco, quod de Rainaldo, cognato meo, adquisivi, totum et ad integrum dono Deo ac denominatis apostolis ejus ac monachis ibidem degentibus, quesitum et ad inquirendum; hoc est pratum, vineam cum omnibus sibi pertinentibus; terminat a mane rivo currente, a sero via publica, et de duabus partibus terra Vualterii. Infra istas terminationes dono atque transfundo. Si quis forte (quod absit!) aliquam concussionem inferre temptaverit, primum quidem iram Dei omnipotentis incurrat, auferatque Deus partem illius de terra viventium et nomen ejus de libro vitę, et cui litem intulit, auri libram unam coactus componat, et hec donatio semper firma permaneat, stipulatione adnixa. Signum Bodoni, qui hanc donationem fieri et firmare rogavit. S. Gisoni. S. Attoni. S. Landrici. Data mense novembrio, anno XV regnante Ludoico rege. Rogerius ad vicem cancellarii scripsit.