Divina misericordia et clementia consulens humanę fragilitati, precipit unicuique mortalium quatinus de bonis temporalibus sibi concessis adquirant sibi perpetuum et ęternum regnum; quantum quippe conditioni humanę valeat helemosinarum largitio ipse conditor narrat, dicens in Evangelio: «Facite vobis amicos de Mammona iniquitatis, ut vos recipiant in gaudiis sempiternis;» et quia «divitię divitum ipsorum animarum redemptio est;» atque «animam non permittit helemosina in tenebris ire, quoniam sicut extinguitur aqua ignis, sic etiam elemosina peccatum.» Quapropter ego Witbertus, in Dei nomine, in maxima infirmitate positus, pro animę meę et omnium parentum meorum remedio, dono Deo et sanctis apostolis Petro et Paulo, ad locum Cluniacum, de mea hereditate, quę sita est in episcopatu Matisconense, in villa Cirgos, videlicet unum mansum cum omnibus quę ad ipsum aspiciunt; qui terminatur a mane via publica, de alia parte terra Francorum, a sero terra Constantii. Dono etiam unam vineam in villa Wissandone sitam, quę terminatur a cirtio terra Sancti Petri, de alio latere via publica. Vocant autem ipsum locum ubi ipsa vinea est, nomine Rosetum. S. Wiberti, qui hanc cartam scribere jussit et ipse firmavit. S. Hugonis, S. Gisleberti, S. Bernardi, S. Jozeranni, filiorum ejus. S. Wichardi. S. Artaldi.