Mos est lex, licet non scripta, et usu jam communi pro lege tenetur ut de rebus ecclesiasticis quibuslibet, etiam secularibus per scripturę auctoritatem aliquid sub censu concedatur. Quapropter noverint omnes, tam futuri quam presentes, quia donnus Maiolus, venerabilis pater, quasdam [res] Cluniaco monasterio pertinentes cuidam viro, nomine Warulfo, et uxori ejus Aremburgi, et filio eorum primogenito, nomine Leutbaldo, cum consensu fratrum, per testamentariam auctoritatem delegavit. Sunt namque ipsę res sitę in pago Matisconensi, in villa Ipgiaco, mansi tres: unum ubi mansit Bertradus, alium ubi [mansit] Raimbo, tertium ubi Sisbertus, qui et Valeto [dicitur], excepta medietate ecclesię Sancti Germani, cum presbiteratu, quam reti[ne]mus in vestitura, et excepto manso quem Wilibertus tenuit; et in villa Boyaco mansum unum cum servo, nomine Heldino, et in Bissiaco villa mansos duos cum servis his nominibus: Adalardo et Deodato. Mansum vero de Binzione retinemus in vestitura similiter. Ipsas vero res cum vineis, terris, pratis, silvis, aquis, atque mancipiis, sicut jam superius dictum est, tam Warulfo quam uxori ejus et filio denominato ad usum vitę eorum concedimus. S. Maiolus peccator et humilis abba. S. Heymardus abba. S. Balduinus. S. Andreas. S. Aldricus. S. Leutbaldus. S. Rainbaldus. S. Ritfredus. S. Ingelbaldus. S. Hugo. S. Hunbertus. S. Alduinus. S. Leotardus. S. Leyfinus. S. Eranbertus. S. Ingelmannus. S. Warnerius. Data mense augusto. [Ego frater] Rothardus [rogatus] scripsit [ad vicem cancellarii], anno VI Lotharii regis.