Dominus ac Salvator humani generis pernoscens quam sit caduca ac fragilis humana natura, ammonet per suam veridicam vocem, ita inquiens: «Date elemosinam et ecce omnia munda sunt vobis», et «Facite vobis amicos de Mammona iniquitatis, ut cum defeceritis, recipiant vos in æterna tabernacula.» Unde ego Adalbertus, sacerdos, hujus rei gratiam perpendens simulque toto animi desiderio adimplere desiderans, dono Deo et sanctis apostolis ejus Petro et Paulo et ad locum cenobii Cluniensis, res meas que sunt site in pago Matisconensi, in agro Ygiacensi, ac in villa Verciaco: hoc est mansum unum cum curtilo, cum omnibus appenditiis suis, campis scilicet, vineis, pratis, silvis, aquis, pascuis, exitibus et regressibus, cultum et incultum, quesitum et inquirendum, preter campum unum et vinea simul tenente, que vocatur Rodgiolus, et tres petiolas de prato quos in Valeria vocant, et campum unum que vocatur Crantia; istas res mihi reservo. Et dono etiam silvas quam de Ardrado adquisivi, in villa que vocitatur Vercesotis. Eo etiam tenore facio ut, quamdiu advixero, teneam et possideam, et singulis annis, in vestitura, XII denarios persolvam, et post meum dicessum he res, absque ulla dilatione, ad Cluniacum cœnobium perveniant. Si quis autem, quod minime evenire credo, ego ipse (quod absit!) aut ulla intromissa persona, contra hanc donationis cartam aliquam calumniam vel etiam in suos usus vindicare voluerit, primitus iram omnipotentis Dei incurrat ac sanctorum apostolorum Petri et Pauli, sitque pars ejus cum Juda, traditore Domini, et cum his qui dixerunt Domino Deo: «Recede a nobis», nisi ab hac sua stultitia emendaverit; deinde, potestate cogente, auri libras IIII persolvat, et inantea omni tempore hæc donatio firma et stabilis permaneat, stipulatione subnixa. Actum Cluniaco monasterio publice. S. Adalberti, [presbiteri], qui fieri et firmare rogavit. S. Atalberti. S. Rainfredi. S. item alio Rainfredo. S. Dominico. S. Giroldo. S. Bernardi. S. Goolber. S. Lanboldi. S. Otbranni. S. Rainoldi. Data mense julio, anno XXVI Hlotharii regis. Achedeus, ad vicem cancellarii, rogatus scripsit.