Unicuique mortalium pro salute animę rationabiliter tractare omnibus est necessarium, Deo etiam indubitanter acceptum. Quapropter ego in Dei nomine, Hugo, Genevensis ęcclesię presul, peccatorum meorum obliterationem, Deo annuente, promereri desiderans, sepe mecum tacitus, frequenter etiam cum seniore Rodulfo ceterisque amicis tractare disposui, qua ratione loca nostra diocesi posita et ad nostrę sedis locum pertinentia in meliorem statum repararentur nostra industria, et eorum protectione assidua. Hec autem sepissime pertractante, accidit ut bone memorię Adalheid, imperatrix augusta, nostri pontificatus urbem ingressa, ecclesiam beatissimi Victoris martyris Christi orandi gratia intraret. Quę omnibus propter quę venerat rite peractis, eundem locum monasticę disciplinę religioni congruum fore prospexit, et ut id omnino peragerem consilium dedit. Non multo post tempore ejusdem beati martyris membra invenire nos contigit, argenteo loculo diligentissime recondita, quę actenus per plurima tempora hominum aspectibus fuerant occultata. His autem sanctissimis membris ab humo qua diu latuerant cautissime levatis et strenuissime, ut oportebat, procuratis, in festivitate ipsius martyris, seniore nostro rege Ruodulfo, domna quoque regina Egildrude, maximo etiam conventu episcoporum, comitum et aliorum religiosorum et nobilium virorum congregato, communi consilio statuimus, eadem prefati martyris membra sub ara ipsius basilicę esse locanda. Cum ergo ceptum opus devota mente complevissemus, cogitare mecum cepi frequentius ut predictum locum amplificare in melius, statuendo scilicet in melius illuc monasticę religionis viros qui eundem locum religiosis exornarent cultibus et suo ordini congruis circumstruerent habitaculis. Qui vero in eodem loco non erat tanta facultas possessionis, ut aliquis ibi potuisset ordinari loco abbatis, memorandum Cluniensis cęnobii abbatem Odilonem ad hoc peragendum evocavi, et permissione domni Rodulfi regis, consensu etiam fratris ejus Burghardi, Lucdunensis archiepiscopi, ceterorumque comitum et nobilium virorum hortatu, predictum locum sancti martyris Victoris ejus ordinacioni commisi, ut ipse suique successores prelibatum locum prout potuerint in melius studeant reparare, et nostrorum successorum auctoritate deinceps in perpetuum possideant. Hanc autem constitutionem non ideo statuimus ut a potestate nostrę ecclesię aliquid (quod absit!) subtrahere velimus, sed tali hoc gerimus dispositione, ut predictus locus in perpetua valeat manere religione, et inter nostros successores Cluniensisque cęnobii abbates caritas excellentissima firmetur, et apud illos nostri memoria specialiter observetur. Successorum preterea nostrorum hortor et obsecro sincerissimam caritatem, nostram dignentur sua confirmatione stabilire devocionem, quam statuere cupio propter salutem animarum nostrorum successorum nobisque succedencium, pro remedio animę meę et seniorum nostrorum R. regis et Chuonradi regis, pro stabilitate quoque ecclesie nobis a Deo commissę; concedendo scilicet Cluniensis cęnobii rectoribus omni reliquo tempore ordinationem prelibati loci Victoris martyris Christi, ut in eodem loco memoria et religio perpetualiter valeat observari, et ipsi de consorcio religiosorum virorum diutius possint gratulari.