Si quis ex rebus suæ proprietatis, quos paterna maternaque hereditate, sive quolibet lægitimo adtractu possidere videtur, ob amorem Domini nostri Jesu Christi ac reverentiam honoremque sanctorum locis Deo dicatis, in æmolumentum animæ suæ aliquid contulerit, procul dubio mercabitur ex caducis et transitoriis rebus vitam æternam. Nam si Dominus pro calice aque frigide quem quis in ejus nomine dederit, mercedem se promisit redditurum, et vidua pauper quæ duo minuta in gazofilatium jactavit a Domino est laudata, multo magis qui plura Deo sanctisque suis ad profectum multorum, ob remedium animæ suæ æternamque remunerationem condonare voluerit, plurima recipiet pręmia, cum Apostolus dicat: «Redemptio animæ viri, propriæ divitiæ.» Quapropter ego Wido, in nomine sanctę et individue Trinitatis, cum consilio fidelium meorum, tribuo sanctæ Dei ecclesiæ, quæ est constructa in loco qui Cluniacus vocatur, in honore Domini nostri Jesu Christi, et beatorum apostolorum Petri et Pauli, cui feliciter preesse et admodum prodesse videtur domnus et cum summa reverentia nominandus Odilo beatus, aliquantulam prediorum meorum partem, in comitatu Arvernico, prope castellum quod antiquo et vulgari nomine Mons Pantiarius vocatur, hoc est omnem terram quam in Yfiaco ad presens [in meo dominio excolo. Hæc offero] Deo Patri et Filio et Spiritui Sancto et beatis apostolis Petro et Paulo atque domno meo Odiloni abbatis, monachisque sub ejus sancto regimine in prelibato archysterio Deo militantibus, tam presentibus quam et futuris, et per hoc testamentum in proprium trado, concedo et promptissima voluntate confirmo. Cædo insuper eidem loco sancto, in villa quæ dicitur Donone, unum mansum quem Rodgerius usque nunc jure benefitii possederat, ea ratione ut ab hac die liberam in omnibus habeant prescripti monachi facultatem faciendi quicquid exinde facere voluerint; deprecans humiliter illorum magnanimem fidem et piam charitatem quam habent in Domino Jesu Christo, ut semper mei dignentur esse memores in cotidianis suis sacris orationibus, ut a Domino pariter coronam ex hoc recipere mereamur æternam: ego quia hoc donum meæ parvitatis Deo et vobis libentissime obtuli, vos de benivolentia servitutis vestre et de eximia charitate. Si quis vero (quod absit!) hujus testamenti destructor aut in ejus destructione fraudulentus machinator in posterum emerserit, salutem propriam neglegens, aliorumque persequens, qui as res Deo et vobis collatas a vobis subtrahere vel etiam diminuere et in suos usus retorquere moliatur, iram Dei omnipotentis incurrat, et insuper quibus litem intulerit cogatur exsolvere auri libras viginti et sua repetitio careat effectu. Hæcque donatio mea aliorumque virorum illustrium manibus roborata firma et stabilis perpetualiter maneat inconvulsa, cum stipulatione subnixa. Signum domni Widonis, qui hanc cartam fieri jussit, firmavit et firmare rogavit. S. Stephani abbatis. S. Theotardi. S. Wilhelmi. S. Rotgerii. S. Pontii.