Charta qua Rannulfus, consentientibus liberis suis, dat monasterio Cluniacensi curtilum qui vocatur a Seia et vineam a Soliniaco.
Notum sit omnibus christianis, quod ego Rinulfus dono Deo et sanctis apostolis ejus Petro et Paulo et ad locum Cluniacum aliquid de hereditate mea: hoc est dimidium curtilum qui vocatur a Seia [et terminatur] a mane et a medio die via publica, a sero Adalberti et fratribus suis, a cercio Sancte Petri. Infra isto terminio, medietatem ad supradictum locum dono. In alio loco [id est] a Soliniaco dono una vinea; [quę terminatur] a mane de ipsa hereditate, a medio die terra Sancti Petri, a sero rivo volvente, a cercio Sancti Petri. Infra isto terminio, totum Sancto Petro dono; et faciant monachi quicquid facere voluerint, sine ullo contradicente. Si quis autem contradixerit, X
cem libras auri componat. Facta est autem hec carta feria VI, regnante Rodberto rege. S. Ranulfi, qui fieri jussit et firmare rogavit. S. Odiloni, filii ejus. S. Bernardi. S. Odila, filia ipsius Ranulfi. S. Vulardi. S. Gontardi. S. Duranni.
(Au dos:) Rannulfus in Seia.