Conditor universitatis, compaciens miseriis humane fragilitatis, precepit unicuique mortalium, ut de bonis temporalibus valeant sibi adquirere perpetuum et felicissimum regnum. «Date, inquid, helemosinam et omnia munda sunt vobis»; et: «Sicut aqua extinguit ignem, ita helemosina extinguit peccatum.» His et hujusmodi preceptis, ego Frotmundus, in Dei nomine, roboratus, dono Deo et ejus sanctis apostolis Petro et Paulo, ad locum Cluniacum, de mea hereditate que sita est in pago Augustudunense, in villa vocabulo Blumbis, unum mansum in ipsa villa situm, cum omnibus que ad ipsum aspicere videntur, cum pratis, silvis, campis cultis et incultis, aquis aquarumque decursibus, exitibus et regressibus, et omnia, quesitum et inquirendum, atque servis Stephano atque Bernardo cum filiis eorum et filiabus, necnon et omnia que eorum sunt. Hec omnia dono Sancto Petro et monachis de Cluniaco, in tali conventu, ut faciant quicquid voluerint de his ad proprios usus, et ut nulli umquam ipsum mansum donent nisi in proprios usus. Facio autem hanc donationem pro anime meæ remedio et omnium parentorum meorum animabus, ut omnipotens Deus nos perducat ad vitam æternam, et ut semper memoriam mei habeant in suis factis bonis que egerint. S. Frotmundi, qui hanc cartam fieri jussit.