In nomine Patris et Filii et Spiritus sancti, sancte et individue Trinitatis. Quoniam post primi parentis lapsum, humanum genus semper est proclive ad peccandum, Omnipotentis gratia suis concessit fidelibus, post baptismi donum, aliud etiam peccatorum remedium, anime scilicet redemptionem, largitatem elemosinarum. Unde ab eo dantur precepta, ut quotquot regna querimus nobis reddi perdita, statuamus nobis amicos de iniquo Mammona, ut dantes transitoria, bona acquiramus æternalia. Proinde ego Adelina, cum marito meo, nomine Rotberto, facio verpetionem et deliquia de duobus mansis quos amita mea dedit Domino Deo sanctisque apostolis ejus Petro et Paulo, ad locum Cluniacum materque mea maritans me rapuit jam dictos mansos, et dedit mihi in dotem. Ego vero et dominus meus, agnoscentes tam nefandissimum scelus, tandem reddidimus ad supradictum locum quod injuste ablatum erat, sed hoc in exitu meo, quando ex hoc seculo decessi. Hoc ideo fecimus ut pius indultor dimittat nobis peccata nostra, et per intercessionem summorum apostolorum Petri et Pauli atque omnium sanctorum, nobis largiatur requiem sempiternam. Sunt in episcopatu Matisconensi siti, in confinio quatuor parrochiarum, videlicet Sancti Martini, et Sancti Jangulfi, Circiaco, Sapiniaco; in villa Cavannas unus, et alius in villa a Nuieruls: omnia quæ mihi et domno meo Roberto in istis jam dictis mansis devenit jure hereditario, et que ibi abere videbamus, vel ullus homo per nos, totum ad integrum inquisitum et inquirendum, sine ulla calumpnia vel consuetudine ullius mortalis hominis reddimus, donamus, relinquimus, ut faciant rectores Cluniacensium ab hodierno die et deinceps quicquid exhinc facere voluerint, sine ullo contradicente. Si quis vero contra hoc aliquam calumpniam inferre temptaverit, iram Dei manifeste super eum descendat, et quod repetit vindicare non valeat, potestateque judiciaria coactus, auri libram componat.