Charta qua Bernardus dat monasterio Cluniacensi silvam vocabulo Angustam.
Previdens redemptor noster Christus Jesus homines mortales casibus mundialibus obvolutos, hoc salutis remedium illis concessit, ut peccata sua dum adhuc vacat et in hoc corpore degunt redimentes, æterna sibi premia adquirere possint. Quapropter ego, in Dei nomine, Bernardus, pro anime mee remedio, dono Domino Deo et sanctis apostolis Petro et Paulo, ad loco Cluniaco, aliquid de mea hereditate, que sita jacet in pago Matisconense, hoc est unam silvam vocabulo Angustam, partem meam quam ego ibi abeo: in tali conventu, ut ab hodierna die de ipsa hereditate medietatem monahi teneant et possideant; post discessum vero meum, totam ad integrum teneant et possideant. Terminat autem ipsa hereditas a mane de ipsa ereditate, a medio die similiter, a cercio similiter de ipsa ereditate, a sero terra francorum. S. Bernardi, qui hanc donacionem facit. S. Ottoni comitis. S. Stephani militis. S. Hugoni. S. Gisleberti. S. Bernardi. S. Oddoni. Actum publice apud Cluniaco, regnante Rotberto rege anno XXXIIII, indictione quarta, anno ab incarnatione Domini millesimo vicesimo primo. Rainoardus levita ad vicem cancellarii scripsit. S. Narduino. S. Sivuardi. S. Ayę. S. Narduini.
(Au dos:) Bernardi, de Silva Angusta.