Omnium hominum racionabiliter vivencium racio postulat, hoc etiam legum principumque decrevit auctoritas, ut omnis homo cujuscumque dignitatis vel condicionis, qui quamlibet donacionem, vendicionem facere voluerit, non solum nudis verbis hoc agat, sed literali pagina voluntatis sue secreta insigniri faciat, testiumque roboracione confirmari jubeat, quatenus per succedentia curricula temporum perpetuum obtineat firmamentum et contra obloquentium garrulitatem veritatis teneat fundamentum. Igitur summopere providendum est, quamdiu in hoc laborioso certamine ujus sanissimi seculi laboramus, studeamus agere, si qua bona valemus, nostros facientes debitores, quos veraciter novimus et inpresentiarum corporum saluti consulere et in futuro multorum animabus ad eternam adipiscendam requiem prodesse. Legum itaque sancxit auctoritas et antiqua etiam consuetudo, ut quelibet persona de rebus suis juris regum regi aut sanctis ejus helemosinam pro remedio anime sue vel parentum suorum dare voluerit, plenissimam ad faciendum habeat libertatem. Quamobrem ego Petrus Rogerii, quanquam non meis meritis, preeunte tamen divina misericordia, in dignitate pontificum positus, veniens Cluniacum vidensque hac perpendens ipsius monasterii venerabilis Odilonis abbatis, ceterorumque fratrum inibi comorantium sanctitatem et religionem, in nomine sancte et individue Trinitatis, Dominus in illo die tremendi examinis judicii nobis sit clemens, pius et misericors, tradidi Domino Deo et beate Marie et sanctis apostolis Petro et Paulo pro redemptione anime mee seu genitorum meorum, videlicet patris et matris, omniumque propinquorum meorum defunctorum, vivorum et futurorum, quamdam Sancte Columbe ecclesiam in Tolosanensi pago sitam, in territorio Chercorbensi, juxta fluvium Erz, cum omnibus ecclesiis sibi pertinentibus, cunctisque appendiciis suis, decimis, primiciis, oblacionibus, ciminteriis, domibus, hedificiis, cum omni supraposito mobili et imnobili, rusticis, campis, terris, vineis, pratis, silvis, aquarumque decursibus cum aquis, exitibus et regressibus, cultis et incultis, hucusque a nobis vel ab aliquo ubicumque collatis vel in futurum conferendis, Cluniacum denique monasterium hujus facti delego atque constituo preceptorem, quatenus ab hac die et deincebs dompnus Odilo abba, qui predicti cenobii gubernacula nunc, Deo annuente, administrat, cunctique successores ejus hunc locum a me collatum perpetim omnibus diebus regant, ordinent atque, ut sibi melius visum fuerit, secundum Deum et regulam Sancti Benedicti disponant. Si quis vero, quod futurum minime credo, vel ego ipse (quod absit!), aud aliquis consanguineus meus, seu quelibet ecclesiastica secularisve persona, auferre suosque in husus transferre conatus fuerit, primitus iram Dei omnipotentis incurrat, vinculo etiam terribilis anatematis innodetur, et nisi resipuerit, cum omnibus complicibus suis et qui ei in hac faccione assensum prebuerint, Jude proditori Christi perpetuo dampnandi consocientur, parsque eorum fiat cum Datan et Abiron et cum his qui dixerunt Domino Deo: «Recede a nobis», omnes maledictiones que in scripturis sanctis continentur descendant super capita eorum et dispereant in eternum. Amen. Amen. S. Petri Rogerii, episcopi, qui hanc donationem facere et scripto firmare rogavit. S. Petri presulis. S. Marcelli sacerdotis. S. Odonis presbiteri. S. Stephani levite. Porro alii quamplurimi monachi, clerici, laici extiterunt testes. Actum Cluniaco, Heinrico regnante, nobilissimo Francorum rege, scriptumque XIIII kalendas julii per manum Petri levite. Carta ecclesie S. Columbe in Tholosa.