Cum cosmi decidentis variante procella firmitatis moderamine solidantur aliqua, rationis intime exposcit norma, quo rei veritas denotetur per apicum signa ut futurarum litium comprimantur machinamenta. Cujus rationis ordo in sancte ecclesie statu custodiendo congruit maxime in qua ea que aguntur perpetua permansura sunt stabilitate, ut eis qui pro redimenda scelerum enormitate misericordie opera adimplentes sua Christi offerunt sponse, hec eadem in eternum profitiant pro adipiscenda eterna retributione. Nam in Testamento veteri, jubente Domino per Moysen, alii lapides pretiosos, alii aurum, alii coccum bis tinctum, alii jacinctum et multa alia obtulisse leguntur ad cultum tabernaculi, quo pontificum ac sacerdotum hinc vestes fierent opere mirabili: quatinus offerentibus Dominus propitiaretur illorum placatus intercessione supplici. Sacerdotes enim et levite ministrantes in Domini templo, inter ceteras tribus nequaquam perceperunt sortes suas jure hereditario, eo quod ipse Dominus pars esset eorum pro hereditatis titulo, sed ex fidelium oblatione viverent sedulo, quatinus legalium victimarum exercitio, et divine contemplationis liberius insisterent studio. Denique postquam per Domini nostri Jesu Christi Salvatoris adventum, per patriarchas et prophetas figuris ac enigmatibus persignatum, et quod est clarius verbum predictum vera lux intime claritatis radiis orbem inlustrasset tenebrosum, idem Salvator sponsam ex omnibus gentibus sinagoga castiorem eligens in sanctitatis introduxit cubiculum, sicut dudum sapientissimus Salomon prophetavit in Canticis canticorum. Ipse autem homo et deus inter homines conversatus probitatis et veritatis seu justitie legibus predictam informavit sponsam, sanctam scilicet ecclesiam, quam proprio sanguine passionisque misteriis redemptam, resurrectionis gloria letificatam, ascensionis exaltatione sublimatam, primum apostolis, deinde episcopis per succedentia tempora commisit regendam. Qorum multi ferventi studio commissi regiminis jura fideliter studuerunt exercere, gregibusque fidelium, clericorum atque monachorum Deo sub abbatum jussione militantium sollicite preesse, donec karitate frigescente malisque fervescentibus in seculi nos fine pigritantes videmur surrexisse. Quapropter, o fratres coepiscopi, surgamus a somno, secundum preceptum apostoli Pauli, bonisque operibus insistamus studio laudabili, locaque sanctorum ubi uberius noverimus abundare gratiam spiritus sancti, quosque amplius perspexerimus misericordie opera sectari, eisdem largiori manu bona nobis commissa hilariter studeamus impertiri, quo eorum remunerationis mereamur participes fieri. Proinde ego Vesontinensium archiepiscopus Hugo, intercedente Cluniacensium monachorum Odilone abbate precipuo, concedo predicto Cluniacensi cœnobio quod Deo dicatum est in honore beatorum apostolorum Petri et Pauli, altare monasterii Vallis, siti juxta castrum Poloniacum, in meo episcopio, tempore domni Walterii archiepiscopi, precessoris mei, constructi a principe Ottone, cognomento Wilelmo; et ut eorum dicioni perpetuo subjaceat exopto. Concedo etiam predicto monasteriolo Vallis, quod a domno Walterio prelibato in honore sancte Dei genitricis Marie constat consecratum, decimas et oblationes et sepulturas, capellamque cum decimis et sepulturis seu ceteris elemosinis oblationum, de villa que dicitur Mediolanum; et in villa Madriaco capelle oratorium Deo in honore sancti Victoris martiris consecratum, et ejusdem ville decimas cum sepulturis et elemosinis oblacionum, eo pacto ut tempore sinodali de paratis et eulogiis quartam partem ejusdem loci rectores rectoribus Sancti Stephani exsolvant in posterum, quos actenus rectores æcclesie Poloniacensis de cujus parrochia noscitur fuisse, traduntur reddidisse per tempus preteritum. Obsecro autem [vos] et obtestor cunctos successores meos, per Dominum, ut pro Dei amore sanctorumque apostolorum Petri et Pauli honore, hoc decretum a me factum inviolatum conservent, ne perhennis dampnationis incurrant periculum. Qui autem servaverunt perpetue mercedis percipiant donum. Addimus etiam ad cumulum hujus nostræ helemosinæ unam bagarnam in Grausono, ea scilicet racione, ut III modios salis pro ea in censum non negligant reddere successoribus nostris omni anno. Ut autem hoc nostræ auctoritatis testamentum inconvulsum ac inviolatum maneat in æternum, manu propria corroboro, sancteque æcclesie Chrisopolitane canonicos ex more confirmare facio. S. Hugonis archiepiscopi, qui hanc cartam fieri jussit, et suis firmari precepit. S. Rozonis prepositi. S. Rotberti abbatis. S. Gibuini archidiaconi. S. Humberti archidiaconi. S. Radaldi abbatis. S. Vuidonis archidiaconi. S. Oddonis capellani. S. Husiconis. S. Rodulfi. S. Dudini presbiteri. S. Berchrini. S. Vuidonis levitæ. S. Huldigisi. S. Alberici presbiteri. S. Rainerii decani. S. Dudini levitæ. S. Hisiconis subdiaconi. S. Euvrardi subdiaconi. S. Durandi. S. Teoderici decani, qui et hanc cartam scripsit. Actum Chrisopoli, anno millesimo XXX^mo III^o ab incarnatione Domini, in die festivitatis sancti Johannis.