Mundi termino appropinquante, ruinis crebrescentibus jam certe signa manifestantur. Idcirco ego Bernardus, in ultimo positus, dono Deo et sanctis apostolis ejus Petro et Paulo et ad locum Cluniacum, cujus preest domnus Odilo abba, pro remedio anime mee et uxoris mee Ermengardis et filiorum meorum et omnium parentorum meorum, quasdam res site in pago Matisconense, unam silvam que vocatur Faversensis, totam partem quam ibi visus sum abere, eam dono et custodiam cum omni integritate, ab aqua que vocatur Margarita usque ad crucem. Infra istas terminaciones, totam et integram meam partem cedo habitatoribus supradicti monasterii. Dono eciam duos pratos, unus tenet cum supradicta silva Favercensi; alius tenet inter duas aquas Margaritam et Rivum Rusticum. Dono etiam unum campum, qui vocatur in Chivronelnum: terminat a mane terra Raymbaldi, a meridie terra Sancti Petri et Sancti Johannis, a sero terra Sancti Vincencii, a septentrionali via publica. Dimitto etiam querelam quam habebam in quadam vinea qui est in villa Mariesontis, quam tenebat Otbertus; terminat a mane terra Girardi, a medio die via publica, a sero terra ipsius Bernardi, a cercio cutta currente. Istas nominatas res atque suprascriptas donamus, sicut jam diximus, ad prefatum locum, pro remedio animarum nostrarum; et volumus ut he res semper sint in elemosina fratrum Cluniensium. Si quis vero, nos ipsi, aut ulla intromissa persona contra hanc donationem venerit, iram Dei omnipotentis incurrat et sanctorum apostolorum, nisi emendaverit. Cogente etiam potestate, auri libras quinque solvat, et inantea stabilis maneat. Actum Besorniaco publice, regnante rege Heinrico. S. Bernardi et uxoris sue Ermengardis, qui firmaverunt. S. Gausfredi, filii sui. S. Tedze, filie sue. S. Ugonis, filii sui. S. Elgodis, filii sui. S. Waldalmode, filie. S. Bernardi. S. Humberge.