In nomine sanctę et individuę Trinitatis. Quisquis heres effici cupit terrę illius de qua dicit Psalmista: «Credo videre bona Domini in terra viventium», istam quam pedibus calcamus et quam pecudes vermesque nobiscum hereditare dinoscimus, pro illa commutare vel respuere non pigritemur, quatenus advenam et peregrinam se hujus exilii veraciter agnoscens et exhibens, dulcissimam Domini vocem cum electis in ultimo judicii die audire mereatur, dicentis: «Venite, benedicti patris mei, possidete preparatum vobis regnum a constitutione mundi.» Quam sibi Bernardus miles de Chalento ad obtinendam supernę hereditatis dignitatem promulgari exoptans, una cum fratribus suis, Rainaldo scilicet clerico et Umbaldo milite, Deo et Sanctę Marię de Karitate juris sui allodum quod puplice Boniacus nuncupatur tradidit, et absque retentione, cum omnibus quę ex eadem potestate in Domino habere videbantur, terris videlicet cultis et incultis, silvis, aquis, pratis, servis et ancillis, liberis sive cumlibertis, reditibusque consuetudinariis, necnon et reliquis si qua reperiantur apenditiis, ad stipendia fratrum inibi commorantium perenni inmunitate concessit; primo quidem in manu dunni Hugonis, Cluniensium abbatis, ibidem cum dunno Girardo priore, ceterisque fratribus innumerisque diversę conditionis presentis; deinde vero apud Cluniacum, sub presentia eorumdem, instintu ipsius domni Girardi, de Karitate prioris. Hujus autem allodi divisionem sese contingentem, facta donatione, Rainaldus clericus, predictorum germanorum unus, quandiu adviveret, sibi retinuit, conditione scilicet interposita, ut nullius necessitatis occasione quoquomodo ea impediret, sed liberam atque indempnem predictorum dominio fratrum moriens redintegraret. Primę itaque donationis apud Boniacum factę testes habentur Bernardus miles de Grananto, Almelus prepositus et Vitalis de Batiliaco, Umbaldus de Ligeriaco cum fratre suo Radulfo, aliisque multis. Secundę vero donationis quę Cluniaco facta est, testes habentur prefatus miles de Grananto Bernardus; Anseisus quoque miles, Tetbaldi de Arbursa filius; Dominicus de Luciaco; Vitalis, hospitator Boniacensis, cum aliis quamplurimis. S. Bernardi de Chalento. S. Rinaldi, ejusdem fratris. S. Umbaldi, utrorumque fratris, cum imprecatione eorumdem. Si quis igitur, quod futurum minime speramus, nos ipsi aut ullus heredum nostrorum (quod absit!) vel alicujus intromissa persona contra hanc donationem litem sive calumpniam commovere presumpserit, primo quidem filium Virginis, Redemptorem nostrum, iratum sibi sentiat, postremo beatos apostolos Petrum et Paulum interclusores paradisi sibi inveniat, cogente etiam fisco, ne hic indempnis transire videatur quibus litem calumpniamve inde molitus fuerit, auri libras L exsolvat, et hęc donatio soliditate plena vigorem perpetuum obtineat, cum stipulatione subnixa. Actum feliciter. Amen.