Salutare et exequendum divine institutionis preceptum est, ut ad quoscumque fieri potuerit, maxime autem ad domesticos fidei caritatis ac dilectionis opera dilatari et hęc in invicem beatę commutationis commertia alterna vicissitudine et mutua reciprocatione propagari. Quod cum in omnibus et ex omnibus divinę largitatis muneribus fieri debeat, tum maxime ex orationum devotione promptissima. Quarum frequens celebrata collatio, collatores strenuissimos potissimum Deo commendat, et ut pes pedem adjuvat, et quasi per lubricum pergentes manibus alterutrum innexis peccatorum oneribus pressos ne labantur sustentat. Hoc cum singulis fidelium ex divina auctoritate imponatur personis, tum precipue tam canonicorum quam monachorum ęcclesiis. Quę quanto ex pluribus personis constant fidelium, tanto uberiore[m] et Deo acceptiore[m] fructum reddunt, et tanquam pluribus manibus impositis sibi invicem supportandis subveniunt. Hac igitur spe subnixi et evangelica et apostolica admonitione, et ad ista et ad cętera caritatis officia conferenda instructi, ego Isembardus, gratia Dei Aurelianorum episcopus, et tota congregatio Sancte Crucis, ad [no]ticiam fidelium, tam presentium quam futurorum venire volumus, qualiter Hugo, venerabilis abbas Cluniacensis monasterii, et sanctissima congregatio sibi commissa fraternitatem nostram postulaverit, ut pro anteriori dilectione et societate quam invicem inieramus, prebendam cujusdam canonici nostri, nomine Gotfridi, levitę et subdecani Sancti Aniani, illius precatu, in vita et in morte ejus, ęcclesię Sancti Petri et fratribus ibidem servientibus perpetuo habendam concederemus, ut idem fratres vice et nomine Sancti Petri nostri canonici efficerentur, et sicut sanctus Benedictus et sanctus Maximinus in cathalogo nostro sanctus Petrus scriberetur, et canonica officia quę et ipsis sibi deputarentur. Quorum postulationi assensum prebuimus, ea ratione ut et ipsi nos in consortium suum reciperent, et unumquemque canonicorum nostrorum tamquam unum ex monachis facerent, et nobis orationum et elemosinarum, et cęterorum benefactorum suorum participium darent, et uniuscujusque canonicorum nostrorum obitum et anniversarium obitus diem tamquam unius monachorum suorum claustrensium precibus et elemosinis et cęteris sollemnitatibus commendarent. Si vero alicui canonicorum nostrorum placeret monachum fieri, si nihil dare vellet vel posset, gratis reciperent. Nostrum vero anniversarium, hoc est episcopi, tanquam abbatis sui facerent, et successorum meorum quotannis. Nos autem illius ęcclesię abbatibus et monachis, tanquam nostris episcopis et canonicis, et vivis et mortuis, faceremus. Hac itaque pactione alterutrum fęderati, decrevimus hoc inde ex utraque parte memoriale fieri, et a nobis et ab illis, et in nostro et in suo capitulo et vocibus et signis confirmari. Unum quoque nulla oblivione transiri vel neglegentia pretermitti optamus, quod ipsi nobis ante pactionem istam in signum et monimentum nostrę fraternitatis spoponderunt, duos videlicet pauperes se nostri nomine recepturos cotidie atque pasturos, unum sub persona nostri, id est episcopi, alterum sub persona canonicorum nostrorum tam presentium quam futurorum. S. Isembardi episcopi. S. Rodulfi, abbatis Miciacensis. S. Hugonis, episcopi Nivernensis, et nostrę ęcclesię abbatis et canonici. S. decani. S. Gimonis precentoris. S. magistri scolarum. S. Renthonis subdecani, Huberti archidiaconi, Walterii succentoris, Josthelini archidiaconi, Everardi levitę. S. Gerardi, cujus prebenda est. S. Bartholomei sacerdotis. S. Girberti levitę.