Anno ab incarnatione Domini nostri Jesu Christi millesimo sexagesimo octavo, quarto die mensis decembris, indictione septima. Monasterio Sancti Petri quod est constructum in loco qui dicitur Cluniacus, ego Ingezo, habitator civitatis Laudensis, filius quondam Amizonis, qui professus sum ex natione mea lege vivere Longobardorum, offero et dono ipsi monasterio, presens presentibus dixi. Quisquis in sanctis ac venerabilibus ex suis aliquit contulerit rebus, juxta vocem Omnipotentis, in hac vita recipiet centuplum et insuper vitam possidebit ęternam. Ideoque ego Ingezo a presenti die et deinceps dono et concedo eo ordine, ut subter legitur, pro anime meę et Meisendis, conjugis meę mercedem, hoc est ecclesiam unam cum area sua, cum omnibus ad eam pertinentibus, quam ego a fundamento construxi, et est hedificata in honore sanctorum Marci euvangelistę, Fabiani et Sebastiani, in loco Credayo prope istam civitatem; ita tamen ut ab hac die nulli episcopo vel alteri potestati subjecta sit, nisi abbati predicti monasterii qui nunc est aut inantea in eodem monasterio ordinatus fuerit; ipse abbas habeat licentiam vel potestatem de ipsa ęcclesia et de omnibus rebus ad eam pertinentibus vel que pertinere debentur, regendi et salvandi atque monachos quantos et quales providerit, ut bene vivere possint secundum facultatem ipsius ecclesię et regulariter divinum oficium celebrare, ordinare, sicut ceteri monachi qui sub eodem religioso regimine vivunt, et hoc suppliter posscimus ut in diurnis et nocturnis orationibus eorum pro nobis orent nostrorumque parentum animabus, ut pro omnibus vivis fidelibus et defunctis, ut Dominus ad ęternam salutem et gaudium sempiternum nos perducere dignetur, et sit predicto Cluniacensi abbati possibile per omnia quicquid sibi placuerit, sine omni mea et heredum meorum contradictione. Equidem spondeo atque promitto ego Ingizo, una cum meis heredibus, eandem ecclesiam cum omnibus ad eam pertinentibus defendere; quod si facere non potuerimus, aut si per quodvis ingenium subtrahere aut minuere aliquid quesierimus, tunc in duplum supradicto cenobio restituamus, sicut pro tempore fuerit meliorata aut valuerit, sub extimatione in consimilibus locis; et si (quod absit! quod futurum minime credo,) ut aliquo tempore abbas predicti cenobii vel prepositi ejus, de ipsa ecclesia vel de rebus vel de frugibus aut de censu quibus Dominus annue dederit, aliquam invasionem vel diminutionem seu venditionem aut donationem quoquomodo fecerit, aut si in eadem ecclesia monachos secundum posse loci non ordinaverit, sicut supra legitur, tunc volo et statuo ut predicta ęcclesia in mea deveniat potestate cum omnibus ad eam pertinentibus, aut aliquibus de propinquioribus meis parentibus, et tandiu in mea aut meorum persistat potestate, quousque abbas ipsius cenobii hanc meam adimpleat donationem, sicut supra legitur. Si quis vero hanc meam donationem inrumpere quesierit, iram Omnipotentis et sanctę ejus incurrat, necnon et beati Petri, apostolorum principis, et cum Juda proditore participationem habeat. Hanc enim cartam donationis et paginam Georgio, notario sacri palatii, tradidi et scribere rogavi, in qua subter confirmans testibusque obtulit roborandam. Unde due cartulę donationis uno modo scriptę sunt. Actumque Laude feliciter. Ego Ingizo in hac cartula donationis a me facta scripsi. Ego Gislebertus, judex sacri palatii, rogatus subscripsi. Ego Dimbertus, notarius sacri palatii, rogatus subscripsi. Ego Erlembaldus, notarius sacri palatii, rogatus subscripsi. Signum Abbonis et Johannis seu Bonifilii, testium. Ego Georgius, notarius sacri palatii, scriptor hujus cartulę donationis, post tradita complevi et dedi.