Traditionum sequens tramitem antiquarum, ego Teodoricus, cognominatus de Sancto Hylario, hortatu et ammonitione monachorum Cluniacensium in regno Lotharingie commorantium, particeps in vita et morte gliscens effici orationum eorum, quicquid ab antecessoribus in æcclesia que vocatur Vendrovia cum appenditiis ejusdem possidebam, Sancto Petro et Paulo et domno abbati Hugoni, quanto liberius et legalius potui tradidi. Consilio igitur dominorum et fidelium meorum, insuper uxoris meę et filiorum ac filiarum mearum assensu, episcopum Piponem nomine Tullensium adii, et in presentia clericorum ejus ac domni Willelmi, Frodonis Villę prioris, et Golberti monachi, cujus monitu hoc totum gerebatur, per calicem quem tenebam, ejusdem æcclesie manum meam, ut justum erat, a predicta ęcclesia devestivi et in manum episcopi tradidi, eo tenore ut quemadmodum ego dederam, ipse Sancto Petro et Paulo et domno abbati Cluniacensi redderet. Peticioni vero mee libenter presul prefatus assentiens, litteras sigillo suo munitas per supradictos monachos direxit, postulans ex sui parte et mei, ut monachos qui sepedicta ęcclesia Deo servirent dirigeret. Post hec cernentes, ego et soror mea, Judita nomine, studium monachorum erga cultum Dei et tenuem vitam illorum augere in melius cupientes, res quasdam que apud Vendroviam nostro usui deserviebant, monachis dedimus, scilicet domum ad habitandum lapideam, et vineam, et quinque quartaria terre et tres homines cum familiis et tenementis suis. Dedimus etiam eis usum alodii, sicut nos habebamus, in piscatione, in pastu pecudum et porcorum, et nemoribus ipsis et subjectis eorum, perdonato preterea eis omni bannodie, laudantibus liberis meis et liberis sororis meę; videns postea religionem monachorum, adeo conplacuit michi ut alodium Besangie, quod concedentibus uxore et liberis meis, mihi in elemosinam retinueram, quodque post obitum meum me daturum disposueram, ut honorabilius et uberius vivere possint, in vita mea concedo, maxime ob hoc genibus vestre pietatis et sancto conventui vestro, licet indignus, provolutus peto quatinus fratribus qui nobiscum sunt in solatium fratrem hujuscemodi mittatis, in quo honor cenobii Cluniacensis a nostratibus cognoscatur.