CCE: cartae cluniacenses electronicae
Database of the Charters of the abbey of Cluny (802-1300)

BB 3469     View  [Back]
Charta qua Bego, filius Hugonis de Calomonte, monasterio Cluniacensi abbatiam Figiacensem submittit.
Divina clementia consulens mortalibus, naturalem et generalem legem mentibus indidit humanis, ut quisquis proprium detrimentum agnoscens, perquirat sibi utile et proficuum. Igitur monachi Figiacenses preter communem legem, privatam etiam de suo provectu et profectu habentes, cum jam per multa annorum curricula sui necglectores extitissent, tandem largiflua Domini inspirati bonitate, multis laboribus desudaverunt, quo pristinos vitę erratus in melius corrigendo emendare potuissent; ad postremum, sub regula patris Benedicti degere et vivere parati, elegerunt in hoc domnum Hugonem, abbatem Cluniacensem, pari voto et communi, quatinus sicut proprio pastori illi obedirent, et ipse ut peculiaribus ovibus deinceps agenda provideret. Qui in primis istud omnimodis pertimescens et nullatenus adquiescens, postmodum suasionibus et impinctionibus, ut ita loquamur, domni Hugonis, tunc temporis suę congregationis professi monachi, cujus dominio, antequam monachicum caperet habitum, isdem locus videlicet Figiacus suberat, victus; habens etiam inde auctoritatem et permissionem domni Geraldi, cardinalis Romani et episcopi Hostiensis, qui illis diebus in locum supervenit, pariterque laudationem et assensum Begonis, domni Hugonis filii, tam loci quam patriæ procuratoris et domini, necnon domni Geraldi, Caturcensis episcopi, set et comitis Rotenorum Raimundi, et Wilelmi, fratris ejus, comitis Tolosani, quibusdam de fratribus suis illuc directis locum secundum regulam Sancti Benedicti innormandum suscepit. Hoc intervallo, venerabilis memoriæ Hugo, Begonis pater, viam universę carnis ingreditur, resque semi peracta relinquitur. At Bego ardens animo ad affectum perducere quod pater suus morte preventus non potuit, legatione sua optimatum suorum domno abbati Cluniacensi directa, ad visitandum et ordinandum locum eum reinvitat. Quid multis? Cepto consilio, dimissis maximis negotiis, hoc iter arripuit, ac tandem post nimiam sui fatigationem, ad jam dictum locum devenit: ubi domnus Bego ante illum veniens, quę bene mandando promiserat meliori executione adimplere procuravit. Sane primo seorsum tota causa ventilata et inquisita, omnes malas consuetudines et torturas quas illi loco actenus fecerat, suorum nobilium usus consilio vuerpivit ac dimisit, et postea in generali capitulo, presentibus domno Hugone et domno Hunaldo, abbatibus, cum nonnullis fratribus Cluniacensibus et Figiacensibus, tunc ut primum domnum Hugonem abbatem et pastorem suum una et eadem sententia eligentibus et proclamantibus palam se, a loco suam progeniem alienavit, et in perpetuum extorrem reddidit, ac postmodum Domino Deo Patri, Filio, Spirituique Sancto, in cujus honore est attitulatus, eundem locum pro absolutione patris, matris suorum, suęque progeniei peccatorum concessit, et domno Hugoni abbati, suisque successoribus, et loco Cluniacensi, ad ordinandum et servitio Dei disponendum submisit, extunc et inantea, per omnia secula seculorum. Ubi, ob monimentum tantę rei et ipse et sui partem et societatem omnium benefitiorum privatorum et publicorum tocius Cluniacensis congregationis acceperunt; quique in astipulatione et affirmatione nominatim subnotati sunt. Approbavit quoque et laudavit domnus Bego atque sui obtimates fratrum Cluniacensium concessionem ac suam de predicto loco factam vuerpitionem et relaxationem muniri ac roborari regalibus preceptis et apostolicis privilegiis, ut nullus deinceps absque damno et periculo cujusque ordinis, honoris vel potestatis, promiscui sexus aut etatis, audeat vel presumat tam nobilem et solempnem liberalitatem quocumque modo infringere vel calumniari. Quod si quis heres aut proheres domni Begonis, vel qualiscumque inmissa persona, contempto Deo et sanctis ejus, contra hoc aliquid contradictionis molitus fuerit, nisi resipiscens penituerit et emendaverit, sors ejus et pars sit cum Juda, traditore Domini, cumque Dathan et Abiron, quos vivos terra absorbuit, et cum his qui dixerunt Domino: «Recede a nobis.» Factum est autem hoc memoriale vel carta descriptionis anno ab incarnatione Domini millesimo LXX. IIII, indictione XII, presidente sanctę et apostolicę sedi domno Gregorio VII papa, secundo anno papatus ejus, Francorum regnante rege Philippo. Est autem hoc scriptum Fiaci publice factum, sabbato in die beati Luce evangelistę. Signum in primis domni Begonis.
[Back]

E-Mail an das Projekt "Cluny" im Institut für Frühmittelalterforschung

 

KONTAKT


Institut für Frühmittelalterforschung
Domplatz 20-22
48143 Münster
Tel: +49 251 83 27921
Email: fruehmittelalter@uni-muenster.de

Impressum   Datenschutzhinweis

© 2010 Institut für Frühmittelalterforschung