Noverit tam presentium quam posterorum prudentia, quod domnus Joscerannus prior culpavit Unbertum prepositum de injuriis quas faciebat beato Petro, jussu domni Hugonis abbatis, id est de terris quas ultra feodum suum occupaverat, et de terris quas emerat, sine laude domni abbatis, de servis beati Petri, et de terris quas Pontius frater suus beato Petro donavit, quas injuste auferebat, et de terra burgi, quę juris erat Sancti Petri, in qua domum suam construxerat; et de contumeliosis verbis et inhonestis responsis quę contra fratres nostros, dominos suos, habuerat. Propter has injurias et propter alias venit in judicium; et judicatum est, ut tam feodum quam alodium suum et omnem censum et se et filios suos redderet in misericordia fratrum, et se deinceps nullatenus intromitteret, nisi quantum ei misericordia fratrum concederet. Judices autem fuerunt: Lambertus, cognomento Discalciatus, Gaufredus Cluniacensis, Hugo de Mediolano villa, Ansedeus de Oulato, Hugo Burdinus, qui cum eo ad placitum venerat. Ad hęc prior respondit se nequaquam velle cujuslibet reverentiæ causa talia dici vel fieri, nisi justo judicio propter querelas illas quę ibi fiebant, hoc posset astrui. Assensere omnes ita justum esse propter querelas illas, unde se exculpare vel quibus contradicere non poterat. Postea ipse Unbertus in commune vocatus, interrogatus est a priore utrum laudaret judicium. Quod ipse cum filiis suis laudavit. Post hec quesivit prior ut daret fidejussores, ut ita teneret tam ipse quam filii sui sicut judicatum erat, quod et fecerunt, Ansedeum videlicet et Gaufredum. Inprimis tamen dederat Bernardum Constantinum et Warnerium Bilonem. Postea quesivit misericordiam, et fecerunt ei misericordiam domnus abbas et fratres talem, ut res quas habebat antequam placitum istud inciperet, permitterent ei solummodo in vita sua, excepta condamina de Sancto Odilone, et donis et vendicionibus de plastris burgi Cluniacensis. Hæc autem vuerpivit per quendam lapidem in manu prioris domno abbati, cum laude et assensu filiorum suorum. Prior vero fidejussores predictos retinuit, ut si aliquando vel ipse vel filii sui calumpniam vel inquietudinem huic vuerpitioni inferre temptarent, a fidejussoribus quereretur.