Notum sit amantibus veritatem et pacem, quod domnus Hugo, Cluniacensium abbas, fratresque Cluniacenses, et domnus Willelmus, Trenorchiensium abbas, fratresque Trenorchienses, post longam concertationem quam ad se invicem pro quibusdam causis habuerant, tandem sic in pacem et concordiam redierunt. Paucis siquidem diebus transactis post obitum domni Petri, Trenorchiensis abbatis, cujus pene totum tempus sub hac concertatione transierat, cum jam predictus W[illelmus] datus esset Trenorchiensibus abbas, venit ipse in mense februario ad domnum Richardum, Albanum episcopum, apostolicę sedis legatum, et ad domnum Hugonem, Cluniacensem abbatem, apud Lordonum villam, prope Cluniacum, simulque cum eo aliquanti de suo monasterio fratres, inter quos Willelmus Gregorius prior et Gaufredus de Loasia, et Bernardus camerarius, et Tewinus decanus de Campania. Hi pro se ipsis ac pro toto conventu Trenorchiensi agentes, in manu domni Hugonis, Cluniacensis abbatis, coram prefato apostolice sedis legato, et domno Berardo, Mathicensi episcopo, multisque clericis ac laicis, per librum qui intitulatur Augustinus de Bono perseverantię, ad plenum reliquerunt et ex toto dimiserunt a die illa et deinceps in perpetuum eas res nominatim quas sibi nominatim reclamaverant, hoc est terram Arvei de Perrona, quam Sancto Petro donavit, ita sicut Arveus antequam in Cluniaco monachus factus esset eam possederat, excepto bosco quam dicunt Castanellum, de quo Trenorchienses ipsi investituram habuerant, decimam de Domangio ubi dicitur ad Catum Suspensum, calumniam de ęcclesia de Losiaco, terram de Lio, de qua et promiserunt quod si aliquid detraxissent, nulli hominum in hoc contra Cluniacense patrocinium ultra jam ferrent calumpniam de terra Affricani apud Donziacum. Si quid in ęcclesia de Langiaco vel in terris quas Cluniacenses apud Scureolas habent calumpniari temptabant, hoc quoque pęnitus dimiserunt. Res quascumque Cluniacenses, cellęque ac decanię omnes ad Cluniacensem cameram pertinentes, quomodocumque tenuissent, si tricennali jam possessione tenuerant usque ad diem conventionis hujus, plane omnes res illas pacatas, quietas, tutasque perpetuo Cluniacensibus fore, Trenorchienses collaudarunt et confirmarunt; nam si quid controversię aut querelę contra majores prioratus, ut est Silviniacus aut Paredus vel hujus modi, Trenorchienses habebant, retentum est, ut salva pace Cluniacensis ęcclesię, de hoc cum ipsis prioribus agant, exigendo justiciam et faciendo. Pari modo parique tenore domnus Hugo, Cluniacensis abbas, laudantibus Bernardo camerario, Luca armario, Leodegario, uno de prioribus, Lanberto, Bernardo, ceterisque, qui aderant, tam ex parte sua quam et totius conventus Cluniacensis, in manu domni W[illelmi], Trenorchiensis abbatis, per librum prescriptum ad plenum reliquit, et ex toto demisit a die illa et deinceps in perpetuum, nominatim hec: de terra Arvei prescriptum boschum Castanellum, apud villam Prahil mansum illum qui in controversia erat, apud prescriptum Donziacum de terra Hugonis Peziensis quantum illis Trenorchiensibus, scilicet in curia Lugdunensi, judicatum fuit. Res quascumque Trenorchienses, cellęque ac decanię omnes ad Trenorchiensem cameram pertinentes, quomodocumque tenuissent, si tricennali jam possessione tenuerant usque ad diem conventionis hujus, plane omnes res illas pacatas, quietas, tutasque perpetuo Trenorchiensibus fore, Cluniacenses collaudarunt et confirmarunt. Sed et hoc inter utrosque convenit, ut ab hodie et deinceps quicumque homo se vel sua Cluniacensibus seu Trenorchiensibus solo sermone sine aliqua investitura spoponderit, si precedente tempore vel jam morti proximus priori voluntate mutata, non ad eos quibus promiserat, sed ad alteros se vel sua non verbo tantum, sed et facto contulerit, illi qui priorem promissionem in solo sermone tenere videbantur, contra eos quibus postmodum non promissio tantum, sed et datio ipsius personę vel rerum completa est, jus reclamandi aut repetendi nullatenus habeant; prior autem promissio in tantum valeat de quanto hi quibus facta est ab anno in annum investituram habuisse noscuntur. Ad firmamentum conventionis hujus pacisque stabilimentum presens carta descripta est, ac in utroque capitulo Trenorchiensi videlicet atque Cluniacensi solempniter recitata, et ab utroque conventu pari attestatione confirmata, sigillo parili multumque credibili consignata. Signum domni Richardi, Albani episcopi et apostolice sedis legati. Signum domni Berardi, Mathicensis episcopi. Signum Huberti archidiaconi. Signum Bernardi archidiaconi. Signum Joceranni, cantoris Cabilonensis. S. Guntheri archipresbiteri. S. Huberti archipresbiteri. Signum Oddonis presbiteri. De monachis Cluniacensibus seu Trenorchiensibus plures interfuerunt. De clericis: Stephanus, Walterius grammaticus et cęteri. Milites multi, inter quos: Hubertus Ungrus, Illius de Craio, Josbertus Pilat Castaneam, et cęteri milites multi, et servientes et ipsi multi: Petrus Trenorchiensis, Hugo prepositus Lordonensis, Constantius, prepositus Itgiacensis, et Rodulfus, Constabulus, Stephanus, Benedictus, Vincentius, Parasius, Aimo et alii multi. Actum sub domno papa Pascali II^o, regnante Philippo rege Francorum, anno Dominice incarnationis M^o C^o VIII^o, ordinationis domni Hugonis abbatis LX^o, domni Willelmi, abbatis Treno[r]chiensis, I^o. Albertus Teutonicus scripsit.