Ego Gerardus, Engolismensis episcopus, et sanctę Romane ecclesię legatus, presentibus et futuris notum fieri volo, quod Bernardus, vicecomes de Cumborn, et Abbas Usercensis, cum quibusdam personis monasterii sui, in curiam nostram venerunt, pro controversia quam inter se habebant de quadam terra quam ipse Bernardus pro salute animę suę monachis Cluniacensibus dederat. Abbas autem Usercensis adversus Bernardum et donum ab eo factum his utebatur rationibus, dicens quod terra illa quam Bernardus ad edificationem faciendam predictis monachis dederat, erat de alodio Sancti Petri Usercensis, quod Oddo, comes de Marchia, Sancto Petro Usercensi dederat. Aliam insuper pretendebat racionem, dicens quod ecclesia Trainiacensis, in cujus parrochia illud edificium fiebat, erat Sancti Petri Usercensis jus, quam quidam presbiter monasterio Sancti Petri Usercensis donavit, et post aliquantum temporis Umbaudus, Lemovicę sedis episcopus, cum consilio Gausberti archidiaconi et Bosonis, archipresbiteri, eidem monasterio donavit; ad donum vero episcopi astruendum relationem ipsius doni cartam conscriptam protulerunt. Ad hæc predictus vicecomes Bernardus respondit, dicens quod terra illa, nomine Amanzenas, de alodio comitis Marchie non erat, sed suum proprium alodium ab avis et proavis esse asserebat, quod in manu fratris nostri Eustorchii, Lemovicensis episcopi, monachis Cluniacensibus ad edificationem faciendam dederat. Quod autem Umbaudus, Lemovicensis episcopus, donum ecclesię Trainiacensis eis fecisset, se omnino ignorare dicebat. His itaque auditis utriusque partis rationibus, una cum venerabilibus fratribus et coepiscopis nostris Lemovicensi, Petragoricensi, Agennensi, canonica auctoritate judicavimus quod Bernardus, predictus vicecomes, comiti Marchie, si ab eo impeteretur, infra quadraginta dies ab eo die quod judicium factum est, de alodio quod per donum comitis Marchie Usercenses monachi optinere nitebantur, quantum exigeret ratio responderet. Et quia carta quam super dono Umbaldi episcopi de ecclesia Trainiacensi protulerant, canonicam firmitatem non habebat, cum predictis episcopis judicavimus, ut infra eosdem quadraginta dies duos legitimos testes producerent, qui racionabiliter probarent se vidisse et audisse quod prefatus episcopus Trainiacensem æcclesiam, cum consilio predicti Gausberti archidiaconi et Bosonis archipresbiteri, monachis Usercensibus dedisset; interim vero monachi Cluniacenses terram illam quam Bernardus vicecomes eis dederat quiete tenerent et edificarent. Interfuerunt autem huic nostro judicio predicti fratres episcopi, et assensum prebuerunt, Ildebertus, Geraldus, Lemovicenses archidiaconi, Arnaldus Guillelmi, Guillelmus de Nanclars, Petragoricenses archidiaconi; Gaufridus, Agennensis archidiaconus; Petrus Engolismensis precentor; Esdradus, Julianus, Raimundus, Engolismenses canoni[ci]; Helias de Gimnello, et Rennulfus de Garait, Lemovicenses archipresbiteri, et multi alii venerabiles clerici. Et ut hoc nostrum juditium firmius et certius habeatur et teneatur, propria manu nostra subscripsimus, et sigillo nostro muniri fecimus. Ego Girardus, Engolismensis episcopus et sancte Romanę ecclesię legatus, subscripsi. Actum est autem hoc juditium in Petragoricensi episcopatu, castello quod Ixidolium vocatur, anno incarnati Verbi M. C. XVI, indictione VIII, regnante Ludovico rege Francorum.