Charta qua Bernardus de Usella, cognomento Grossus, filius Landrici Grossi, werpivit monasterio Cluniacensi quidquid habebat in liberis vel servis infra Cluniaci burgum vel extra.
In nomine sancte et individue Trinitatis. Notum sit omnibus aman
tibus veritatem, quod ego Bernardus de Usella, cognomento Grossus, filius videlicet Landrici Grossi, divina inspiratione compunctus, pro anime mee salute, omniumque parentum meorum remedio, in manu et per manum domni Pontii, omnimodis venerandi Cluniacensis abbatis, dedi, concessi, virpivi Domino Deo et sanctis ejus apostolis Petro et Paulo et Cluniacensi cenobio, quicquid juste vel injuste seu quolibet modo habebam, vel per me aut per aliquem meorum querebam, in liberis, servis, ancillis, maribus vel feminis, intra prefati Cluniaci burgum, vel extra, circumquaque manentibus, necnon etiam in obedientiis seu quibuslibet locis ad jam dictum venerabile Cluniacense cenobium pertinentibus, ut deinceps sopita omni tam mea quam etiam meorum justa vel injusta querela seu exactione, perpetuo jure Cluniacensi abbati ejusdemque reverendi cenobii monachis subjaceant. Actum publice Cluniaci, anno ab incarnatione Domini millesimo C
o XVII
o, ordinationis vero domni Pontii abbatis VIIII anno, feria VI, vigilia Nativitatis Sancte Marie. Testes vero hujus donationis sunt domnus Rainaldus, Vizeliacus abbas, Bernardus prior Cluniacensis, avunculus ejus; itemque Bernardus de Meleto, avunculus ejus, Jarento sacrista, Artaldus de Buxeria, Bartholomeus, frater ejus, Stephanus de Cristolio, Wichardus de Sala.
(Au dos:) Charta Bernardi Grossi de servis et ancillis.