Anno Domini millesimo C. XXII, septimo die intrante mense septembri, indictione XV, Rolandus, Ermannus, Wenegisus, et filius ejus Benzo, Walganus, Cono, Adam de Fontenivo, fecit de Romano, in presentia multorum hominum, monasterium Sancte Lucie, quod est situm in comitatu Tarvisiensi, non longe a fluvio Brenta, dederunt in potestatem Sancti Petri de Cluniaco, ut ab hac die inantea sit in tuitione et in potestate abbatis Cluniacensis, prout ipse disposuerit, vel prior quem pro tempore ibi ordinaverit. Sed etiam in eodem loco, predicti consortes, pro remissione peccatorum suorum et salute animarum, quicquid ad eos pertinebat vel juste aut injuste de bonis predicte ecclesie habebant, super altare Sancte Lucie, in manus domini Ottonis et domini Obizonis, monachorum congregationis, refutaverunt, et eorum dispositioni omnia que ad predictum monasterium pertinent in vice domini abbatis commiserunt. Nomine obedientie, hoc monasterium debet dare censum marcam argenti monasterio Cluniacensi. Hic interfuerunt Albertus de Toula, Aitingus, Hugo Lonbardus, Eppo, Johannes Rufus, Petrus de Aunaria, Germannus, Nataldus, Albertus, Gerardus, Fredolandus de Fontenivo et reliqui plures.