Summo patri religioni domno Petro Cluniacensi abbati, B. Forojuliensis episcopus, ejus in Christo filius, quicquid domino servus. Visis sanctitatis vestrę litteris de destructione in nostris temporibus et desolatione loci de Ponte, paterno more loco vobisque condolui. Verumtamen revisis litteris, namque graciosas salutes vestras cum gaudio ut decet amplectens, velut vivis vocibus vestris et prece fratris vestri domni W. presentium latoris motus, cum olim dubius quod ut salutem consequi mererer eligerem, ad presens pro remedio animę meę et predecessorum meorum, non hesitans de restauratione ecclesię dirutę cum officinis, non in quo erat prius loco, sed in oportuniori et securiori, et hoc in monte, cum restauratione molendinorum, cum replantatione vinearum, cum reparatione incultarum terrarum, cum persolvendis quingentis solidis cum usuris utique ex modo, si, dum vixero, quod vestri juris est mihi concesseritis, et hoc vestra judicaverit cum consilio fratrum pietas, Deo opitulante, elegi. Insuper vero quemlibet monachum qui ad hec ordinanda aptus sit cum capellano et clerico et famulo, cum de vestris nichil apud nos ut gelu atritum floreat, de meo tribuendo omnia que necessario fuerint conducam. Annalis igitur census, quia maximus labor instat, si per V aut per IIII^or annos parceretur, pro munere haberem. Sin autem, ut diu stabilitum est, statuto tempore reddam. De his vero omnibus ne aliquid minus fiat, tot obsides sub juramento quot jusseritis ponam. Si hoc quod me non placeat, alium quemlibet eligite qui melius complaceat; hoc enim me completurum, nisi mors preveniat, ne dubitetis, quia non dubito. Valete.