Ego Hu[go], sanctę Romanę ecclesię presbiter cardinalis, apostolicę sedis legatus, residentibus nobiscum in concilio apud Carrionem celebrato, Aldigerio Tarraconensi, R[aimundo] Toletano, Didago Compostellano archiepiscopis, Semenone Burgensi, Petro Palentino, Didago Legionensi, Aloni Asturicensi, Petro Lucensi, Munioni Migduniensi, Alfonso Tudensi, Hugoni Portugalensi, Bernardo Conimbriensi, B[ernardo] Tamorensi, Sancio Avilensi, Petro Secoviensi, Bertranno Oxomensi, Bernardo Seguntino, episcopis, controversiam super Villa Viridi, inter Cluniacenses et monachos Sancti Facundi jam diu agitatam, monachis prefati Sancti Facundi conquerentibus cognovimus. Susceptis vero utriusque partis instrumentis, et diligenter perfectis, in carta Sancti Facundi regem A[lfonsum] quendam nobilem militem, Munionem Ferrandiz nomine, sine judicio suis rebus expoliasse, inter que ipsa Villa Viridis continebatur, et eandem villam pro anima uxoris suę Berte, monasterio Sancti Facundi contulisse repperimus. In scriptura vero Cluniacensium declarabatur, quod Urraca regina, prefati regis A[lphonsi] filia, post mortem patris sui, de anima illius sollicita, diligenter inquireret quomodo patri suo posset subvenire, et religiosorum accepto consilio, ut ea que pater suus injuste abstulerat restituere satageret, cuidam nobili feminę, nomine Gelvire, filię predicti Munionis Ferrandiz conquerenti super hereditate patris sui reddidit et restituit omnem hereditatem paternam, et nominatim ipsam Villam Viridem, quam mater sua Isloncia dono arrarum a viro suo pretaxato Munione Ferrandiz acceperat, in presentia bonę memorię Bernardi, Toletani archiepiscopi et P[etri], Legionensis episcopi, et baronum terrę quorum hec consilio acta sunt. In alia vero scriptura Cluniacensium continebatur, quod prefata Isloncia cum filia Gelvira prefatam Villam Viridem, que ipsi Isloncię arrarum dono justę contingebat, pro anima viri sui predicti Munionis Ferrandiz et suarum animarum remedio dederunt Deo et Cluniacensi sanctorum Petri et Pauli monasterio, et tradiderunt in potestate[m] et jus fratrum et monachorum ipsius cenobii, assensu Urracę, reginę, et filii sui illustris A[lfonsi], confirmatione P[elagii], Asturicensis episcopi, in cujus diocesi sita erat, et M[auritii], ejusdem provincię Bracharensis archiepiscopi. Tercio quoque loco Cluniacenses Pascalis pape privilegium ostenderunt, in quo Villam Viridem et omnia que a pontificibus data vel per pontifices confirmata eidem Cluniacensi monasterio fuerant apostolica auctoritate inviolabiliter observanda, sub anathematis interminatione censebantur. Ea propter communicato totius concilii consilio et assensu, nos sancte videlicet sedis apostolicę Hu[go] legatus, et Al[digerius], Tarraconensis, et R[aimundus], Toletanus, et D[idagus], Compostellanus archiepiscopi, adjudicamus predicto monasterio Cluniacensi ipsius Ville Viridis possessionem, in qua jamdiu permanserunt, et ipsius Villę Viridis possidendę jus, omni de cętero querimonia sopita confirmamus. Astante vero egregio Hispaniarum A[lfonso] rege, cum consulibus et principibus terrę suę, Roderico, Gallecię comite; iterum Roderico Veliz, comite; iterum Roderico Martiniz, comite; Munione comite; Petro Lupithi, Roderico Gomiz, et aliis quampluribus. Anno dominicę incarnationis M. C. XXX, indictione VIII.