Reverendis in Christo patribus et dominis B., priori claustrali Cluniacensi et ejusdem ecclesiæ sancto conventui, frater B., humilis subprior Sancti Martini de Campis, et ejusdem loci humilis congregatio, salutem et tam debitæ quam devotæ subjectionis obedientiam. Quoniam ecclesia Cluniacensis omnium sibi subditarum ecclesiarum mater est et magistra, ipsas, cum necesse fuerit, piæ consolationis amplexibus debet refovere et tanquam pia mater earum utilitati et honori materna sollicitudine providere. Vestræ placuit sanctitati piissimi patris et magistri nostri W[illelmi], condam prioris nostri, nunc abbatis Cluniacensis, specialiter nomen super vos invocare; cujus discessum a nobis, quotiens ad memoriam cogimur reducere, non est inter nos humani cordis qui possit aut debeat lacrymas continere. Noveritis enim vos nobis in eo lucernam pedum nostrorum et lumen semitarum nostrarum, baculum debilitatis nostræ et coronam capitis nostri subtraxisse. Veruntamen licet in ipsius absentia ecclesia nostra non modicam incurrerit jacturam et gravamen, tamen patienter sustinet, dum per eum matris suæ suscitatum solatium considerat et levamen. Sane novimus sanctitatem vestram non latere nos pastoris solatio destitutos quasi oves errantes in deserto remansisse. Ne igitur navis Petri inter mirabiles hujus mundi maris elationes constituta et ejusdem fluctuum importunitatibus exposita, propter rectoris inopiam, procellarum incursionibus impulsa scopulis adversitatum confringatur, pietatem vestram quantacunque possumus affectione humiliter exoramus et devote, ut ecclesiæ nostræ, immo potius vestræ, vestro labore et abstinentia fundatæ et religione ampliatæ, consilium et auxilium procuretis impendere, ut eidem de persona idonea provideatur, per quam status ipsius antiquus in temporalibus conservetur.