Venerabili et karissimo fratri nostro C., suppriori de Karitate, frater B[artholomeus], sola vocatione divina Cluniacensis ecclesie minister humilis et indignus, salutem, graciam et benedictionem. Noveritis quod nos omnes monachos inferius subnotatos, qui annum sextum decimum compleverunt, generaliter excommunicavimus, pro eo quod priori a nobis instituto nolunt obedire, nec etiam nobis super ipsius institutione, videlicet Henricum de Cruce, Petrum de Novi, Robertum Normannum Calvium, Villelmum Anglicum, Villelmum Normannum, Bernardum Normannum, Villelmum Normannum, Villelmum de Nongento, Milonem de Lasiaco, Benedictum de Cruce, Gaufridum de Masticone, Guichardum Cognatum, Stephanum Chambue, Petrum Daduet, Raignaldum de Castro Renardi, Hugonem de Karitate, Johannem de Sancto Christoforo, Petrum Gradianum, Gaufridum de Brena, Johannem de Cluniaco, Guichardum de Vilereis, Stephanum de Sezannia, Villelmum de Martiniaco, Symonem de Curtiniaco, Johannem de Lugduno, Oddonem de Karitate, Robertum de Dunziaco, Petrum Bochardum, Hugonem de Nivernis, Petrum conversum, Andream quondam album monachum, Petrum Burdinum, Petrum de Mœso, Innocentium de Nous, Petrum de Martiniaco, Guidonem puerum, Gaufridum puerum nepotem Garini, Petrum puerum de Karitate, Achardum puerum de Beffes, Philippum puerum Bellijoci, Symonem puerum Kariloci, Theobaldum puerum de Venesi, Johannem puerum de Karitate, Thomam puerum de Mena, Robinum puerum de Karitate, Johannem Normannum, Rogerium Anglicum, Petrum Bornum, Petrum de Jussi, Villelmum de Sainz Coinz, Guidonem de Sancto Celso, Herveum quondam priorem de Brena, Henricum quondam priorem de Meso, Garinum quondam infirmarium, Johannem quondam priorem de Castro Renardi, Petrum Rufum quondam priorem Senonensem et Sancti Sulpicii, Regnaldum quondam priorem de Cona. Item excommunicavimus Petrum de Novo Vico, quondam armarium, pro eo quod ab officio armarie a vobis amotus, claves armarie, vobis inobediens, reddere recusavit. Item excommunicavimus ipsum pro eo quod tanquam manifeste contumax et rebellis postmodum ipsi officio se ingessit. Item cum cantor a vobis institutus antiphonas quas debebat et psalmos, ut decebat, in ecclesia more solito inchoaret, idem P. et complices sui in tantam vecordiam contumaciter proruperunt, quod in contemptum Dei et scandalum ac derisionem populi, cantus alios intonando, divina turbantes, vobis non solum non obediunt, immo se vobis irreverenter opponendo divinum impediunt officium et confondunt. Quare tam ipsum P. quam complices suos, qui eidem in premissis adheserunt, excommunicavimus. Item amotionem ab officio armarii de ipso factam approbantes, excommunicamus ipsum, si de cetero officio armarii se quocumque modo ingesserit, nisi forsitan de voluntate nostra fuerit ad illud officium restitutus. Item excommunicamus ipsum nisi incontinenti claves armarie vobis reddiderit. Item excommunicamus omnes nostræ spirituali jurisdictioni subjectos, qui eumdem de cetero pro armario sine mandato nostro habuerint. Item cum comes Nivernensis omnia bona monasterii de Karitate in sua jurisdictione posita occupaverit, ac vos habito consilio super hoc cum fratribus vestris prudentibus et discretis dictum comitem proposuissetis per litteras conventus monere pariter et rogare, ut ab hujusmodi gravaminibus et molestiis desistere dignaretur, Henricus de Cruce, cui cum duobus aliis auctoritate nostra custodia sigilli conventus commissa fuerat, adherentibus sibi quibusdam, ne id fieret impedivit; cum enim alii duo, qui suas claves ipsius sigilli habebant, parati essent eas exponere ad hoc opus, dictus Henricus, qui tertiam clavem habebat, ipsius clavis copiam in grave dampnum ecclesie facere recusavit, licet eidem in capitulo de Karitate viva voce injunxissemus, et ipse etiam consensisset, ut cum monasterii requireret utilitas, ipsam clavem tradere non negaret. Unde manifeste presumitur ipsos in hoc facto comiti consentire; et hec est presumptio juris: Negligere enim cum possis perturbare perversos, nihil aliud est quam fovere, nec caret scrupulo societatis occulte, qui manifesto facinori desinit obviare. Quare tam ipsum Henricum, quam alios subditos nostros, qui ne id fieret dicto Henrico consentiendo impedierunt, excommunicavimus. Excommunicamus etiam dictum Henricum, nisi clavem ipsius sigilli vobis incontinenti resignaverit. Item excommunicavimus Petrum Rufum, quondam priorem Senonensem et Sancti Sulpicii, immo potius excommunicationem a domino papa denunciavimus, pro eo quod in quemdam de fratribus nostris manus injecit temere violentas, equo et rebus aliis eidem fratri contumeliose ablatis, precipientes ipsum et alios omnes predictos, quos propter causas predictas excommunicavimus, et iterum auctoritate omnipotentis Dei excommunicamus, arcius evitari donec de premissis omnibus satisfecerint competenter. Hysnardum similiter et omnes complices predictorum et fautores nostre juridictioni subjectos excommunicationis sententia innodamus. Actum anno gratie millesimo ducentesimo vicesimo nono, in crastino octabarum Sancti Johannis Baptiste.