Reverendis in Christo patribus ac dominis, priori claustrali Cluniacensi et ejusdem loci sanctissimo conventui, frater H., abbas Pictavensis Monasterii [Novi], Cluniacensis ordinis, ejusdemque ecclesiæ conventus, salutem et debitam in omnibus obedientiam. De diligentia et affectione quam in negotio, quod ecclesia Cluniacensis pro se et pro ecclesia nostra pariter et vestra contra archiepiscopum Burdegalensem in partibus nostris coram judicibus a sede apostolica delegatis vos habere novimus favorabilem et intentam, vobis grates referimus copiosas, attentius supplicantes, ut quod favorabiliter incepistis fine velitis concludere meliori. Placuit siquidem domino priori Cluniacensi camerario Cluniacensi in Pictavia suis dare litteris in mandatis quod ipse prosecutioni causæ hujusmodi ad quamlibet diem in duobus probis advocatis ad expensas Cluniacensis ecclesiæ provideret, sicut dominus Cluniacensis per patentes litteras suas, quas penes nos habemus, nobis et ecclesiæ nostræ promiserat se facturum. Quod ipse camerarius juxta mandatum domini prioris benigne paratus est exsequi, prout habuimus ab eodem. Sed cum prædictum negotium neque per advocatos neque alio modo plenarie decidi valeret, nisi privilegia per quæ libertates Cluniacensis ecclesiæ defendere nos et vos oportet, in medium ostendantur, necesse est eadem privilegia præ manibus nos habere, quibus ostensis credimus et etiam visum est pluribus aliis viris, pro majori parte posse prædictum negotium terminari; præsertim cum dictus archiepiscopus non cesset manum suam cotidie adgravare publicando nos et monachos nostros et vestros excommunicationis sententia innodatos et etiam scienter participantes eisdem. Imo prorumpens amplius ad majora, in plena synodo Pictavensi fecit nos excommunicatos publice nuntiari, et etiam ipsam synodum separari, quia nos secundum mandatum apostolicum in eadem synodo sedebamus. Ne igitur quod de consilio domini abbatis et vestro tam sollempniter est inceptum possit ab aliquo pro frivolo reputari in læsionem totius ordinis et contemptum, vobis tam pro nobis quam pro vobis humiliter supplicamus, quatinus privilegia bullata Qualisti papæ, Lucii, Innocentii, et indulgentiam domini Innocentii bullatam ad octabas instantis Epiphaniæ per vestros certos et fideles nuntios nobis apud Pictaviam transmittatis, si placet, cum inde in crastinum beati Nicolai præteritum nobis et eidem archiepiscopo a judicibus assignatum, magistro Marco, archidiacono Cluniacensi præsente, nichil aliud nisi in detrimentum vestrum, propter privilegiorum absentiam, minime sit processum. Unde necesse est ut ad mittenda ad nos privilegia in dictis octabis Epiphaniæ dominum priorem Cluniacensem quantum poteritis inducatis, ut in defectu nostri (quod absit!), possit vel debeat deperiri, scientes quod istud infortunium sive periculum commune erit tam nobis quam aliis monachis Cluniacensibus in Burdegalensi provincia constitutis. Quid autem prudentia vestra de privilegiis mittendis vel non mittendis duxerit statuendum, nos per vestras patentes litteras, si placet, certificare curetis. Nolumus enim ulterius expensas facere superfluas vel inanes.