Reverendis patribus, ac dominis Stephano, Dei gratia abbati Cluniacensi, O., priori majori, et ceteris in ordine constitutis, necnon et toti Cluniacensis ecclesie sacro conventui, frater P., humilis supprior Sancti Martini de Campis Parisiensis, et totus ejusdem ecclesie devotus conventus, salutem et devotam obedientiam usque ad mortem. Si dominationis vestre reverentia toleraret, ut ad instar subjectorum lugentium doleretis, certe non immerito vos ad fletum et lacrimas nobiscum invitare possemus, cum lacryme nostre dampnum inestimabile, non solum nostrum, verum etiam totius Cluniacensis ordinis non sufficiant deplorare. Nostris quidem peccatis exigentibus, ultionum Dominus provocatus super nos effudit iram suam, et nobis reddens non solum duplicia, immo magis multiplicia pro peccatis, piissimum patrem et fidelissimum dispensatorem dominum B., priorem nostrum, in cujus manu ecclesia Sancti Martini tam in spiritualibus quam in temporalibus floruit multipliciter et profecit, sublatum de medio nobis eripuit, ut confidimus, in sublime translatum; nec a nobis in presenti seculo, quod dolentes referimus, ultra poterit jam videri. Sed dum ista recitamus, renovamus dolorem, tristitiam augemus, et lacrimas excitamus; quamquam de ejusdem piissimi patris laudabilis vite cursu feliciter consummato sit gaudendum, si vis doloris admitteret rationem. Verum quoniam omnes dilabimur sicut aque, que non revertentur, nec mortuus iterum ad nos poterit lacrimis revocari, stilo breviore ad conceptum mente propositum redeamus. Sane vobis, ut credimus, satis constat, quod inter ceteras ecclesie Cluniacensis filias ecclesia Sancti Martini tanquam specialis filia prerogativa devotionis et obedientie erga matrem suam supergressa semper fuerit universas, ex quo favorem pie matris et gratiam hactenus habuisse dinoscitur ampliorem. Cum igitur percusso pastore pernecessario multiplices simus inter augustias comprehensi, nec est qui tante desolationis solatium impendere sufficiat, nisi pia mater ecclesia Cluniacensis consolationis sue dulcissimis uberibus nos satiet, et filios tribulatos piissime consoletur, ad vos tanquam pios patres et dominos reverenter recurrimus, ut debemus, lacrimosis precibus humiliter supplicantes, quatinus pio compassionis affectu filiorum doloribus condolentes, de pastore nobis idoneo, sub quo nobis, si non tanta, tamen consimilis sit requies pia, et paterna sollicitudine dignemini providere, qui religionis zelator et ordinis prodesse magis velit et appetat quam preesse. Hinc est quod venerabiles et karissimos fratres nostros P., priorem Sancti Nicolai Silvanectensis, et P., sacristam ecclesiæ nostræ, latores presentium pro priore petendo ad vestram presentiam more consueto duximus transmittendos, tam per ipsos quam litteris presentibus iterum ac iterum humiliter postulantes, ut circa provisionem filie desolate ad honorem Dei et ecclesie utilitatem et pacem favorabiliter intendere sic velitis, ut exinde apud Deum et homines gratiam habeatis, et nos, qui Cluniacensi ecclesie tanquam devoti filii obedientes fuimus semper et erimus, Deo dante, pro favore nobis exibito erga vos majori devotione non immerito teneamur astricti. Bene valeat paternitas vestra. Datum die lune proxima ante festum beati Andree apostoli.