Reverentissimis et venerabilibus patribus in Christo karissimis priori et universo sacro conventui Cluniacensis ecclesiæ, frater P., tertius prior in ordine et totus conventus Moisiacensis ecclesiæ, salutem et se eorum orationibus commendatos. Cum non liceat a capite membra recedere, sed potius suo capiti membra conjungi debeant et uniri, Moisiacensis ecclesia, quæ nullum alium superiorem immediate quam ecclesiam Cluniacensem recognoscit, ad vos, patres sanctissimi, suos dirigit gemitus et dolores, clamans velut vidua et piissimi patris R. solatio præsentiali destituta, ut eam, patres beatissimi, amplexantes dignemini recipere in visceribus caritatis. Et licet doloris immensitas secundum sensualitatem non recipiat aliquod consolamen, Moisiacensis ecclesiæ conventus inhærens vestigiis rationis confortari desiderat consolationibus piissimis Cluniacensis ecclesiæ suæ matris. Ut quid enim, patres piissimi, ut relatu fide digno perpendimus, graviter contulistis, eo quod vir venerabilis et piæ recordationis R., condam pater noster, a vobis vocatus in regimen ecclesiæ Cluniacensis noluerit consentire, cum eum ad hoc non solum immensa humilitas, sed etiam piæ provisionis ineffabilis caritas induxerit, utpote illius qui langorem suæ infirmitatis sentiens præsumerat quodam modo. Sed heu, heu! nobis est postmodum subsecutum se non tantum vobis sed nobis etiam per modicum temporis duraturum. Hinc est quod conventus Moisiacensis ecclesiæ, attendens læsionem non modicam, non solum in temporalibus, sed etiam in spiritualibus, eidem ecclesiæ imminere, si diu sine patris regimine permaneret, ad vos mittit suos fratres dilectissimos R., priorem majorem, et A., priorem Beatæ Mariæ Deauratæ Tolosæ, et G., priorem claustralem, et Heliam, priorem de Coquinis, et I., priorem de Rabastens, quibus plenam providendi dicto Moisiacensi monasterio contulit potestatem, prout in instrumento exinde confecto plenius videbitis contineri, supplicans, requirens et rogans precibus caritatis, quatinus eos benigne recipientes, et de desolatione patris piissimi dignemini consolari, et in novo patre eligendo eis tanquam patres filiis impendatis consilium et juvamen in illis in quibus a dictis nostris fratribus vestris filiis juste fueritis requisiti. Datum Moisiaci, feria quinta ante festum Pentecostes, anno Domini MCCXLV.