In nomine Patris et Filii, et Spiritus Sancti. Amen. Anno Domini M.CC.XL quinto, in octabis Sancti Martini, frater Guido de Belna et frater Dalmacius, visitatores ex parte Cluniacensis ordinis, venerunt apud Sanctum Orientium Exiensis, et facta inquisitione, invenerunt ibi quædam correctione digna, quæ præceperunt sub pœna excommunicationis emendari, ordinantes quod monachi soli morantes extra domum ad claustrum revocentur; ut vestiarium taliter a priore ordinetur, quod monachi possint habere ex eo vestes necessarias, prout consueverunt habere in ordine; ut infirmis provideatur a priore; ut sic omnis materia habendi proprium ab eis penitus amputetur, præcipimus ut omnes proprietates reddant priori; ut a carnibus, secundum quod regula præcipit, abstineant, exceptis debilioribus et infirmis; ut silentium in monasterio, claustro, refectorio custodiatur, et qui fregerit, crastina die sedeat in terra et verberetur; ut omnes habeant regularia vestimenta, nec aliquis utatur camisia. Et hæc præcipimus emendari usque ad Natale Domini. Ut nullus monachus nudus jaceat. Quod qui fecerit, crastina die jejunet in pane et aqua. Præcipimus ut prior tectum dormitorii et refectorii faciat reparari. Garsiam, Resmundum, Bernardum juvenem invenimus diffamatos de incontinentia. Et ideo præcipimus ut eant apud Cluniacum pœnam quam promeruerint recepturi; sed quia prior loci pro eis bonum perhibuit testimonium, volumus quod usque ad Capitulum possit eos in domo retinere, ita quod si bene se correxerint et honeste se habuerint, prior usque ad adventum subsequentium visitatorum possit eos retinere, ut sic de eis plenam probationem habeat ad perhibendum testimonium pro eis vel contra eos. Si vero aliter se habuerint, præcipimus priori quod in Capitulo generali nobis denuntiet, nec eis extunc, nisi venerint ad Capitulum, in aliquo provideatur, sed tanquam excommunicati habeantur et evitentur. De Vitali sacrista, Centulo, Johanne de Farrance, et de Bernardo de Parrufe, quædam sinistra audivimus; sed quia ad plenum non possumus certificari, nolumus ad præsens animadvertere in ipsos, sed monuimus eos ut cautius se habeant quantum ad honestatem corporis. Quod nisi fecerint, volumus quod sequentibus visitatoribus ostendatur. Bernardo de Parrufe inhibemus præcise ne de cetero frequentet domum cujusdam mulieris quæ dicitur filia sua. Quod si fecerit, ea die qua intraverit, vel cum ea locutus fuerit coram aliquibus, jejunet in pane et aqua. Et similem pœnam ponimus in eis qui viderint et non manifestaverint. Qui vero sibi ministraverit aliud, ipso facto sit suspensus ab officio suo. Thomam præcipimus venire in claustrum, nec volumus quod de cetero mittatur in prædicationem. Hæc autem præcipimus districte observari, præcipientes priori, cui præsens scriptum dimisimus, sub pœna excommunicationis, ut in adventu subsequentium visitatorum proferat illud in medio, etiam non requisitus; vel si ipsum absentare contingeret, meliori personæ traderet sub prædicto modo, ut si (quod absit!) contra præsens statutum aliquid factum fuerit, per ipsos secundum Deum regulariter corrigatur. Hæc autem promisit dictus prior bona fide facere, et super hoc nobis suas litteras tribuit cum sigillo.