Innocentius, episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio abbati Cluniacensi, tenenti et regenti prioratum de Caritate, salutem et apostolicam benedictionem. Exhibita nobis tua petitio continebat quod nonnulli Cluniacensis monasterii et prioratus Caritatensis monachi, pro violenta manuum injectione in se ipsos, et quidam pro detentione proprii, alii autem pro denegata tibi et predecessoribus tuis obedientia seu conspirationis offensa, in excommunicationis laqueum inciderunt, quorum monachorum quidam divina celebraverunt officia et receperunt ordines sic ligati. Quare super hiis eorum provideri saluti a nobis humiliter postulasti. De tua itaque circonspectione plenam in Domino fidutiam obtinentes, discretioni tue presentium auctoritate concedimus, ut eosdem excommunicatos hac vice absolvas ab hujusmodi excommunicationum sententiis juxta formam ecclesie, vice nostra, injungens eis quod de jure fuerit injungendum, et illos quorum fuerit gravis et enormis excessus mittas ad sedem apostolicam absolvendos. Cum illis autem qui facti immemores vel juris ignari, absolutionis benefitio non obtento, receperunt ordines et divina offitia celebrarunt, injuncta eis pro modo culpe penitentia competenti, eaque peracta, liceat tibi de misericordia que super exaltat juditio, prout eorum saluti expedire videris, dispensare. Si vero prefati excommunicati scienter, non tamen in contemptu clavium, talia presumpserunt, eis per biennium ab ordinum executione suspensis, et imposita ipsis penitentia salutari, eos postmodum, si fuerint bone conversationis et vite, ad gratiam dispensationis admittas; proprium autem, si quod habent dicti monachi et conversi, in tuis facias manibus resignari in utilitatem dictorum prioratus et monasterii convertendum. Datum Lugduni, V idus junii, pontificatus nostri anno quarto. (La bulle manque)